Indri(ngers)

Een overwinning. Nog net binnen de vier weken is het me gelukt om me als echte Gasy voor te doen. Bij de ingang van het Andasibe park zijn we naar binnen gedrongen om ons aan de indri te vergapen. Aangezien mijn begroeting in de lokale taal al aardig loopt vraagt de kaartverkoper of ik Gasy ben. Ik zeg nog neehee op zijn malagasy en mijn rode neus zou me toch moeten verklappen, maar hij vindt het al leuk genoeg. Dus nu betaal ik ineens 25 keer zo weinig. Niet dat ik het meteen doorhad, maar mijn Malagasy gids nam het stokje over en lulde zich vervolgens makkelijk naar binnen, een schaterlach onderdrukkend.

Dan begint de tocht. Over gebaande paden, houten bruggetjes en vervolgens wel echt door over de natte grond van het regenwoud. Gelukkige bijkomstigheid is dat het eventjes niet regent, zodat we droog op zoek kunnen naar de Indri, ofwel de Babakoto. Natuurlijk zitten er hier en daar de onvermijdelijke enorme spinnen, maar daar kijk ik ondertussen nauwelijks meer van op. Terloops wijst de parkgids een plant aan die hypertensie tegengaat, en vervolgens komen we langs nog een lading mij onbekende plantvormen, die schijnbaar alleen op Madagaskar voorkomen. Ik moet toegeven, de vormen komen mij wat ongewoon voor

Na een uur als een gek door het regenwoud razen, hebben we nog steeds geen indri gezien. Blijkbaar heeft deze familie geen zin. De 2^e familie die we zoeken, hebben we echter binnen no time gevonden. Vader en moeder met hun 2 kinderen halverwege een boom. De ouders vertrekken snel hoger de boom in, maar de kids willen nog wel even een vlooi/vecht/streel-toneelstukje opvoeren, waarna ook zij de boom van hun ouders op zoeken.

Prachtig natuurlijk dit stukje evolutie dat Darwin ooit nog eens heeft doen sidderen. Jammer is alleen dat je vervolgens naar een restaurant gestuurd wordt waar echt werkelijk geen sprankje lokale cultuur of natuur te bekennen is, en alleen maar verveelde vazaha hun roodverbrande huid komen showen. Maar laat ik het daar niet teveel over hebben

De indri vinden is natuurlijk leuk, maar de jacht is, als zo vaak, leuker dan de vangst. De reis door dit land van rijstvelden is prachtig op zich. De rode aarde steekt prachtig af tegen de groene of gele rijstplanten. En als de zon even doorbreekt ziet het er lekker uit hier op Madagaskar. Ook is het voornemen geboren om nog een keer een pouspous-race te houden. Elke kleinere stad dan Tana blijkt hier een systeem te hebben van deze 1 Mk machines, oftewel een mannetje dat een wagentje met een stoel erop vooruit trekt. Dus je kunt je bij mij inschrijven voor een toernooitje.

In een van deze steden beleefde ik ook onze eerste aanrijding. Maar gelukkig klaagde de aangeredene nergens over. Hij had ook gewoon op de stoep moeten lopen, of op zijn minst even op moeten letten toen er een grote vrachtwagen ons tegemoet kwam. Er was simpelweg geen plaats voor hem op de weg, en wij konden niet meer op tijd volledig tot stilstand komen.

Dan de terugweg. Er was even een verkeerde berekening gemaakt, en dus te weinig benzine in de tank gegooid. We hadden geen rekening gehouden met het bergachtige landschap. Het Merina volk komt blijkbaar niet vaak genoeg van hun hoogplateau af. Dus ergens halverwege staan we zonder diesel. Maar niet getreurd, er is een klein winkeltje iets verderop, en 300 meter terug staat een vrachtwagen. De chauffeur daarvan is zo vriendelijk om ons voor schrikbarend hoge prijzen wat van zijn brandstof te verkopen, maar we kunnen weer verder.

Zo komen we toch ’s avonds weer in Antananarivo. De feesttenten worden alweer afgebroken nadat de inauguratie van de nieuwe ringweg een nieuwe traditie heeft gecreeerd. Dat wil zeggen dat er nu elke zondag feest is op de nieuwe weg. Je moet er maar opkomen.

Extraordinaire

De natuur is hier zijn eigen gang gegaan, en hoewel het niet direct opvalt, is het wel duidelijk als je iets beter oplet. Bomen zijn gewoon bomen, en vogels zijn vogels. Maar de meeste vormen heb ik nog niet eerder gezien. En tot nog toe ben ik alleen nog maar in de stad geweest. Dat belooft dus nog wat. Dan de spinnen. Die maken toch wel indruk. Alsof ze hun webben vingerhaken en met lijven zo groot als een mp3 speler. Tussen alle electriciteitsdraden of bij ons naast het net opgeknapte kantoor kun je ze vinden. En als er eentje in je nek valt schrik je toch even.

De kakkerlakken in huis zijn overal ter wereld hetzelfde. Je hebt de kleine en grote variant, en ik kom ze hier allebij tegen. Maar niet overdreven veel, dus niks aan het handje. Af en toe komt er een kleine lizard de woonkamer binnen gekropen, maar die doet alleen de vliegen kwaad. Verder vliegen er nogal kleurrijke vogels in de tuin met takjes in de snavel. Het is hier namelijk altijd voorjaar.

La naturaleza de Madagaskar se puede llamar especial por lo menos. Los pajaros, los arboles, las arañas; todos son diferente de lo que conocia. Las arañas mas grande de las que conozco, los arboles tienen formas mas graciosas. Los pajaros tienen mas colores que las palomas de la plaça Catalunya y ademas de vez en cuando se encuentra un lizard. Unico las cucarachas son las mismas de siempre. Estas estan gañando la batalla de sobreviviencia.

Madagaskar’s nature is something special. Even though I have not yet left the city of Antananarivo, I find myself in a completely new environment. Still trees are trees, and birds are just birds, but if you take a closer look, it is obvious you have never seen these shapes before. Especially the spiders have surprised me. The web they make is yellow and amazingly strong. The spiders themselves sit in them without moving for hours with their bodies as big as an MP3-player. Only the cockroaches are the same as everywhere.

Macrogaskar

(This is a multilangual message look further down for your language. Messages are not identical though.)

(Eso es un mensaje en varios idiomas. Mira abajo para el tuyo. Los mensajes no son identico, pues saber mas idiomas es saber mas)

(Dit bericht is opgesteld in verschillende talen. Zie hieronder voor je favoriete taal. De berichten zijn echter niet identiek. Het kennen van meerdere talen geeft meer informatie)

Despues de haber vivido un buen tiempo en un hotel entre todos los “hommes de affaires” y turistas, por fin vivo en mi propio pequeño palacio en Ankadivato, un barrio de Antananarivo, Madagaskar. Se nota aqui que algo ha cambiado en los ultimos años. El nuevo presidente Ravalomanana ha invitado a gente de todo el mundo para hacer negocios y estudios, pero siempre a sus condiciones.

Unos ejemplos.:
McDonalds quiso entrar en Madagaskar, el presidente les negó, pues no hay McDonalds aqui.
Yo mismo hago un trabajo para Wärtsilä de finlandia con ayuda del gobierno holandés, para hacer un central termico de 40MW.
Un equipo de una empreza tunizina hace un estudio para un parque tecnologica.

Ravalomanana, de president van Madagaskar, voert een echte verdeel en heers politiek. Overal vandaan komen de bedrijven en organisaties. De chinezen leggen wegen aan, uit canada en zuid afrika komen mensen om mijnexploitatie te beginnen, nederlanders bouwen een electriciteitscentrale, fransen bouwen bruggen. En al deze projecten worden in nauwe samenwerking met de lokale bevolking gedaan, zodat de kennis niet weg is als de buitenlanders weg zijn.

Diezelfde president heeft ook zijn gelijk gekregen in onderhandelingen met de wereldbank. Madagaskar kan best wat steun gebruiken van de internationale gemeenschap, maar dan moeten we wel zelf het gebruik ervan regelen, was zijn redenering. En de wereldbank ging zowaar akkoord, ongewend als ze waren aan een doorgewinterde onderhandelaar als counterpart in plaats van een corrupte over het paard getilde militair, zoals in vele afrikaanse landen en zo ook voorheen in Madagaskar.

Changes in recent years for Madagaskar are obvious for its people. For me this is impossible to see, as I landed 3 weeks ago on Ivato airport. The last 5 years Ravalomanana has started up many developments. Roads are being improved, international companies and organisations are invited to invest in the country. It may look sometimes like a sell-out but it seems to be better organised than many would expect. Although Madagaskar is still obviously a very poor country, these developments are very positive, as far as I can judge after a short time in the country. The poverty in Antananarivo is shown most obviously from the beggars in the streets around the top-range hotels; young bearfooted mothers with dirty little kids tied to them with a cloth, coming up to every vazaha around. On the other hand there is the vast hooker population that make you think every second woman in Tana will sell her body. More subtile is the recognition of everyone’s eager to make sure they can offer you all the services you need. This can sometimes be a little disrespectful to other people around, because it means also they want to take over someone else’s work.

Anyway I find the Malagasy a joyful and hardworking bunch of people with a possibility to grow to be a successfull nation. The eternal smile on many faces, even if they are nearly killed on the road by a car, is still a good thing to come across. Furthermore, the people on the plateau have the luck to live in relatively moderate climate with lately a lot of rain, but with a temperature of over 20 degrees and under 30 daily that is just good to fertilise the country and refresh yourself.

Venga, ya esta con todo esta filosofia politica. La proxima vez sera un poco mas alegre y pensando en los detalles de la vida aqui.

That’s enough macro-political non-sense, next time some more details of the daily life.

Dat was het weer voor deze multilinguale macro politieke beschouwing. Volgende keer wat luchtigere details van het dagelijks leven.

Tsy milla

Sigaretten, plattegrondje, frans tijdschriftje misschien?? Of een paar inheemse champignons dan, echt niet. Ik heb ook de New York Times van vorige week donderdag. Bon prix, echt waar. Nee bedankt, tsy milla, niet nodig. Azafat, sorry.
Lelikale, flikker nou toch eens op.
En sorry ik geef geen geld omdat je kind en vies bent. Klinkt misschien lullig, maar als je volhoudt al helemaal niet. Als ze eenmaal de hand ophouden dan houdt dat nooit op. Dus Ok say, c’est suffit.
Die man met de mismaakte handen had wel een goede dag vandaag. 5000 Ariary, ofwel 25000 Franc Malagasy, en dus bijna 2 Euro. Da’s een goede vangst. Maar de social security is hier dan ook niet zo erg goed geregeld.

Naast de lokale bedelstaf is er verder een breed scala aan dingen om je mee bezig te houden hier. Zo heb ik vandaag een koelkast gekocht en voor een erg patserige Nissan pick-up afgedingt. Ik ben natuurlijk wel de ex-pat hier, al denken de dames in het hotel dat ik Tom Cruise ben, wie dat dan ook moge zijn.

Vanavond mijn laatste avond in dat hotel waarna ik morgen mijn nieuwe huis intrek. De gordijnen worden nu gemaakt en vanochtend is er op een of andere manier schoongemaakt. Dat gaat goed dus.

De meeste van deze dingen regel ik met Harisoa-Fidy, een gouden vangst kan ik wel zeggen. Ik had haar al in Nederland via internet ontmoet en blijkt nu overal voor inzetbaar zonder dat ik er maar om vraag. Dankzij haar heb ik al veel dingen erg snel geregeld. Ook ben ik als haar grote broer opgenomen in de familie, en haar vader en moeder zijn ook oké, bovendien wonen ze op loopafstand van mijn nieuwe stulp.

Daarnaast is er natuurlijk Thierry de chauffeur. Hij was vandaag niet zo blij om te zien dat ik een auto wilde kopen, want dat zou hem flink wat inkomsten schelen. Bovendien zou hij zelf ook wel een auto kunnen regelen, met daarbij natuurlijk wat inkomsten voor hem zelf. Zeker nu zijn vrouw net van hun 4e zoon is bevallen zijn alle extra inkomsten welkom.

Ondertussen zijn ook de werkzaamheden op Mandroseza begonnen. Er wordt flink gesloopt en vandaag heb ik iemand om wat klusjes in mijn nieuwe office gevraagd. Ik ben er tevreden onder nadat ik vorige week nog enigszins bezorgd was over de manier van werken hier. Dat is het weer voor even. Check de foto. Die is genomen vanaf de heuvel van het oude koninklijk paleis van vóór de kolonialisatie. Tja dingen zijn nu eenmaal anders op Madagaskar.

On my own

Zo ligt de site er nu nog bij. Hier moet dus in no time een 40MW electriciteitscentrale verrijzen. En ik moet daar ook nog eens voor gaan zorgen. Vandaag hebben we ons eerste malgassisch ritueel uitgevoerd om mijn nieuwe office in te wijden, en de fantasmen uit te jagen. Lichte twijfel was er of de fantasmen wel akkoord zouden gaan met het merk whiskey dat ik hiervoor gekocht had. Veel stelde het niet voor. Een klein beetje whiskey werd tegen de muren en op de vloer gegooid, om in ieder geval genoeg over te houden om iedereen ook wat te drinken te geven.

Er zullen nog wel meer rituelen volgen. Zo hebben we een graftombe ontdekt op de plaats waar we gaan bouwen. Deze dateert uit 1928 en heeft arabische opschriften. Zie daar de bizarre mix die Madagaskar in zich draagt. En de botten moeten er dus uit en in nieuwe doeken gewenteld op een andere plaats begraven worden.

Ondertussen ben ik dus ook alleen over van onze buitenlandse invasiemacht. En moet ik me zien te redden in de lokale mañana-cultuur. Mora mora zullen ze hier wel denken, maar ik word achternagezeten door de nederlandse prestatiedrang.

Y para los que no saben holandés:

Aqui estoy en Antananarivo, Madagaskar con muchos problemas de evitar confundir el español con el frances o bien el malgach. La foto de arriba muestra la situacion actual a donde debe estar nuestro central thermico en poco tiempo. Vamos a ver como hacerlo en esta cultura de mora-mora..

No voy a poder escribir mucho desde aqui, porque la conexion de internet es pobre, como es todo el pueblo aqui. Hasta que es dificil de encontrar mujeres que no se venden o andar por la calle sin vendedores a todos lados..

Bueno os dejo.. I leave you here.. later meer.. luego mas.. y Veloma

Geland. En contact gemaakt.
Antananarivo, mijn nieuwe woonplaats, laat zich tot nu toe alleen van zijn goede kanten zien. Af en toe wat regen, veel zon, vriendelijke mensen. Wat wil ik nog meer.
Deze week heb ik nog weinig verbinding met de wereld kunnen hebben, maar dat zal in de toekomst wel wat verbeteren. Hoewel, foto's uploaden zal niet het makkelijkste zijn.

De vele verkopers en bedelaars in de buurt van het hotel kunnen flink met ons lachen, en tot nog toe is het ze alleen gelukt mij een plattegrond van de stad te verkopen. Ik houd me staande.

Maar naast deze zaken is mijn verblijf nu zeker voornamelijk zakelijk. Elke dag hebben we rendez-vous en besprekingen on site. Dat zal ook de komende tijd wel blijven, maar dan is de project manager niet meer hier, dus zal het toch minder zijn.

Het werk lijkt in beweging te komen, en iedereen doet zijn best om de president van het land gerust te stellen in zijn wens om zo snel mogelijk electriciteit te produceren.

Volgende keer meer over Madagaskar en Antananarivo.