This photo shows in summary part of my life in Tana. Looking through the windscreen of an old Peugeot 504 with DVD player installed, I see old 2CV taxis, people carrying anything on their head, even if this is bigger than themselves, and watching the last sunbeams before sunset hitting the hillsides of downtown Antananarivo.

There is more about my life, but to tell you would mean talking about my work. I try to avoid this in this space as much as possible. CU.

La Fatigue

Langzamerhand is alle surplus energie uit mij weggestroomd, en kom ik niet meer tot het neerkloppen van spitsvondige stukjes op de blog. En nu heb ik nog een fysiek veel minder intensieve baan dan de meeste mensen hier. Ik sjouw niet de hele dag rond met een zak houtskool op mijn hoofd; ik ren niet achter auto’s aan die optrekken in de file om mij een krant, zonnebril, lampje, schoonmaaklapje of andere toevallig verkregen artikelen te verkopen; ik hoef niet met uiterste precisie in de taxi-be te springen, ik hoef geen te slopen krukassen met een hamer in stukken te slaan. Kortom ik heb het eigenlijk erg makkelijk. Toch zie ik langzamerhand uit naar een vakantie. En die komt er. Voor mij wel. Over 2 weken zit ik ergens in een dorpje in Mozambique met allerlei vrienden uit NL die dan gedeeltelijk toevallig, gedeeltelijk precisieus gepland, ook daar zijn om met een verdwaalde whaleshark te zwemmen en met de duikcursus ook tot werkelijke lichamelijke vermoeienis te komen.

Dreams

It would be nice to live in a country where I am not judged by the colour of my skin, but by the contents of my character. This is not to be found in Madagaskar. At first sight people approach with great respect any friendly welcomes all white or slightly red skinned primates. You could think it is nice of them, but in fact this is still a trace of humiliation performed by my fellow pink skins over the last hundred years and still I find them shouting at workers whilst turning to me smiling friendly.

This can be called racism, kolonialism, fear, lack of social abilities, effective management qualities, I don’t know. It does work it seems, as malagasy tell me that if they are not shouted at once in a while, they will take advantage.