Zebu

(Nederlandse lezers: scroll down)

Para mi era la primera vez. Una ceremonia para envelopar los muertos y transportarles al cementario, una ceremonia verdadera Malagasy. Al inicio han llegado con un pollo, para sacrificarlo y asi correr los fantomos. Pero eso no es suficiente. Es importante que se sacrifica un Zebu - como una baca con un pequeño cerro a la espalda.

Pues, eso significo que yo me voy al abattoir (que’es-ce que c’est ça en Espagnol??) para buscarme un buen Zebu. Alli nos miran todos los Zebus un poco inquietos, porque saben porque hemos venido. Después de muchos peligros en el mismo abattoir, nos hemos comprado un Zebu, y el sale por su ultimo viaje. No vuelvo religioso, pero me hizo pensar de un tio que hizo lo mismo unos 2000 años atras.

Llegado al proyecto el zebu trata de escapar de sus “torredores” una vez mas, pero despues parece que acepta su distino, o bien lo han dado una patada fuerte.

Porque la tomba tiene inscripciones en Arabe, se han buscado un imam musulman, y por eso tambien el zebu tiendra que sangrar a la muerte. Bueno, al fin no es la experiencia mas limpia de mi vida, sino era interesante. Despues de cortar el cuello el zebu se mueve un poco mas, y se muere. La gente del abattoir lo cortan en pequeños pedazos y la gente toman unos. Al fin la gente del barrio vienen para pedir un pedazo tambien. Pero al momento que parece que no hay suficiente para todos, el chaos empieza. La desesperacion de la gente para obtener un poco de carne muestra la pobreza que hay aqui.

Para mi era una experiencia para conocer esta cadena de buscar, comprar, sacrifiar, repartir y comer un animal como eso. Solo me falta cocinarlo yo mismo, pero tengo un poco en el frizor.

Eso era solo una experiencia aqui, pero bueno, sera lo mas extraña hasta ahora. Pero si estan interesados, vienense a Madagaskar, es “vraiment extraordinair” aqui. ChR

La foto muestra lo tipico de muchas lugares. El que tiene la cabeza del Zebu tiene una camisa del presidente que el ha repartido antes los elecciones. El otro en la foto tiene una camisa tipica que dice algo que el no entiende, aunque en este caso puede ser que lo quiere de verdad. La gorra que tiene se puede bien utilisar para llevar la carne del zebu.

[Parece que me estoy perdiendo un poco el español. Es el idioma que se sacrifica primero al momento que entran el malagasy et el frances al mismo momento]

[NEDERLANDS]

Bultrug??

Op de bouwplaats zijn we toevallig gestuit op een aantal graftombes met arabische opschriften uit het jaar 1928. Volgens goede malagassische traditie moeten deze opnieuw in doeken gewikkeld worden en vervolgens naar een ander graf verplaatst worden. Dit kan niet gebeuren voordat er een offer is gebracht, enkele wijze woorden gesproken worden en wat rum of whiskey om de tombes gesprenkeld wordt.

Nadat de eigenaar van het terrein is op komen dagen met een haan om te offeren, lijkt het mij beter om de traditie te volgen en een zebu te gaan halen. Een hele ervaring kan ik zeggen.

Omdat er niks van te voren verteld is, moeten we hals over kop een slachthuis in de buurt vinden. Aldaar gekomen kijken de verwilderde zebu’s ons aan met de wetenschap dat we niet gekomen zijn om ze te aaien of een mooi belletje om te hangen. En aangezien in Madagaskar de dieren redelijk vrij rond lopen om vervolgens door de “superieure” mensen gevangen te worden, was het nog een redelijk gevaarlijke onderneming. Een van de dieren ontsnapt namelijk aan een vangstpoging en komt recht op ons af terwijl wij druk aan het afdingen zijn voor een goedkoop stukje vlees. Als de koop rond is gaat mijn nieuwe aankoop lopend onderweg voor wat zijn laatste reis zal worden. Ik kan niet onderdrukken hem af en toe met een houten kruis op zijn rug te hallucineren. Uiteindelijk was ook dit een oneerlijke strijd, maar hij heeft zijn beulen onderweg nog wel een paar keer flink weten te raken.

Eenmaal weer op de site is de imam klaar om de ceremonie bij te staan, en ook de meta-fysisch-astrologische priester is paraat. Het dier werd op een steen gelegd, waarna hij nog even een kwartslag gedraaid werd na onenigheid over de richting van Mekka, en zijn hals doorgesneden zodat hij dood bloedt.

Vervolgens kunnen de lichamen uit de graven te voorschijn worden gehaald en worden de stoffige restjes botten in nieuwe versierde lakens gewikkeld. Ondertussen wordt aan de andere kant de zebu in kleine stukjes gehakt en gesneden. Na deze douche van bloedspetters kunnen de stukken oneerlijk verdeeld worden. De mensen die op de site hebben gewerkt en moeten werken krijgen een groot deel. De mensen die mij persoonlijk kennen eigenen zich als vanzelfsprekend zich een nog groter deel toe, en vervolgens is het de beurt aan de mensen uit de wijk. Een lange rij vormt zich, en na een hele boel gesteggel en uitdelen komen ze erachter dat er waarschijnlijk niet genoeg is voor iedereen. De rij wordt tot een grote scrimmage waarbij ik bang ben dat er nog kinderen verdwijnen in een gat in de grond. Achteraf klaagt in ieder geval niemand daar over, wel dat er wat vlees in is gevallen, maar ik ga er vanuit dat dit van mijn eigen zebu is.

Uiteindelijk heb ik dus de hele keten meegemaakt. Het uitzoeken, kopen, offeren, verdelen en eten van een enkele zebu. ’s Avonds hadden we namelijk nog een kleine barbecue in een dorpje verderop. En ik heb nog steeds wat van hem in de vriezer liggen. Dus het zelf klaarmaken van mijn eigen zebu gaat er ook nog van komen…